Want toen u uw laatste rekeningafschrift opende, merkte u een verlies van bijna 70% van uw Triodos Certificaten tussen de waarde vóór maart 2020 en de waarde vandaag.
En omdat u, sinds u deze zaak volgt, van tijd tot tijd hebt gemerkt dat de zaken er niet beter op worden, en al helemaal niet omdat u ze niet of niet meer begrijpt. Het is daarom waarschijnlijk dat u al sinds maart 2020 twijfels hebt over de manier waarop het management met deze kwestie omgaat, toen u volledig tevreden was met de interne notering op basis van de boekwaarde. Die waarde is nu veranderd, net als uw verlies aan vertrouwen in een instelling die u hebt gekozen vanwege de waarden die ze hoog hield. Kortom, het verlies van waarde doet pijn, zowel financieel als ethisch, om nog maar te zwijgen van het feit dat het verkoopproces veel ingewikkelder is geworden.
Nadat ze ons op gezaghebbende wijze hadden verteld dat het oude noteringssysteem niet langer geldig was, beweerden de bank en SAAT zonder blikken of blozen dat de oplossing van beursnotering via een MTF (Captin) de beste was voor certificaathouders. Dit was duidelijk niet waar en ik heb dit vóór de beursnotering in mijn talrijke publicaties aangetoond. Vandaag zeggen ze allebei zonder blikken of blozen dat het systeem uiteindelijk minder efficiënt bleek te zijn dan verwacht, maar dat Captin de enige mogelijke keuze was omdat de lancering op Euronext in 2023 te complex was voor Triodos. Alleen werd dit niet als zodanig gecommuniceerd in december 2022, toen de MTF-keuze werd gemaakt. Kortom, nogmaals, zoals altijd is de hele zaak een complete schijnvertoning!
Nog afgezien van het feit dat Euronext ongeschikt is voor het fundamentele model van Triodos als duurzame bank, wordt ons nu wijsgemaakt dat een notering aan de Europese beurs de beste keuze is. Wanneer zal het beleggerspubliek wakker worden en beseffen dat het al lang onmogelijk is om een paar rukkers te vertrouwen die hun best doen om ons in de problemen te brengen? Laten we duidelijk zijn: we moeten een onderscheid maken tussen de missie van de bank en degenen die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering ervan. Het werk van de Bank is en blijft belangrijk, gezien de daadwerkelijke zorg die talloze kleine handjes besteden aan sociale, culturele en milieukwesties. Maar ik kijk anders aan tegen het beheer van de effecten door het vroegere, huidige en toekomstige management, aangezien we te horen hebben gekregen dat de huidige CEO medio 2025 vertrekt.
Sinds het begin van de crisis hebben deze topmannen hun uiterste best gedaan om de weg vrij te maken voor het beheer van de certificaten met beslissingen die tegen elk gezond verstand in gingen, althans vanuit het oogpunt van de aandeelhouders. We werden getrakteerd op een opeenvolging van resoluties die gerechtvaardigd werden door allerlei verplichtingen die op het juiste moment kwamen, wat onvermijdelijk leidde tot de Captin MTF “oplossing”, en binnenkort tot een notering op Euronext (als het project doorgaat), waarbij de bank haar eerdere overtuigingen in het proces verloochende. De keuze voor een noteringsplatform impliceert namelijk een speculatief aspect door het samenspel van vraag en aanbod. Vraag: is dit waar het bij een duurzame bank om gaat? Volgens onze pyromane leerlingen zal dit niets veranderen aan de fundamenten van de Bank. Wie kan hen geloven?
Maar het antwoord doet er natuurlijk niet toe, want vandaag is voor Triodos de klus geklaard: zij heeft de notering hersteld! Het maakt niet uit wat de prijs is, vooral omdat het niet Triodos is die ervoor betaalt. Dus hoe kunnen we deze zelfvoldane mensen (nog) vertrouwen, die er niet voor terugdeinzen om hun meest fervente supporters op te offeren op het altaar van de efficiëntie? Wat mij betreft is er geen teken van verandering in het credo van de bank: “Ik mag fouten maken, maar ik heb het nooit mis!
Met meer dan 26 jaar werkervaring bij de Nederlandse instelling (in haar Belgische afdeling) had ik helaas al snel in 2020 door dat er iets niet klopte in het land van de kaasfeeën. Het kostte me enige tijd om de draden van een complex web te ontwarren en in oktober 2022 een eerste gedocumenteerd verslag te publiceren, dat leidde tot de oprichting van Trioforum, een parallel en kritisch informatieorgaan dat voor iedereen toegankelijk is. Vervolgens lanceerde ik een collectieve actie met de steun van SQ-Watt Legal in maart 2023. De trein staat nu op de rails, maar de strijd gaat door. En het is de moeite waard, want degenen die schuchter voor zichzelf opkwamen, moesten zich helaas realiseren dat het niet gemakkelijk was om hun stem te laten horen door de bank of SAAT. Ze namen genoegen met antwoorden die vaak ondoorgrondelijk waren, in de overtuiging dat ze niet te veel lawaai moesten maken om te voorkomen dat ze de bank en daarmee de waarde van de certificaten zouden schaden. Nu de aandelenkoers ver onder de boekwaarde ligt, weten ze welke prijs ze moeten betalen voor het min of meer gehoorzaam opvolgen van het advies van hun meester.
Eerlijk gezegd kan ik begrijpen dat men zijn kapitaal en idealen zoveel mogelijk verdedigt, als een goede familiemanager. Ik weet echter niet hoeveel voldoening je kunt halen uit een houding die zegt: “Laten we niets doen, want het kan erger”. Anderen hebben het al gedaan: slechte keuze! Dat brengt me bij een heel eenvoudige vraag: op welk niveau van financieel verlies en moraliteit zullen we stoppen met het vinden van een rechtvaardiging voor een afwachtende houding die bekroond is met mislukkingen? Wanneer is het te laat? Wat mij betreft, ik denk dat handelen ten goede economisch verdedigbaar is en de bank op geen enkele manier in gevaar zal brengen. Er zijn ongeveer 500 aanvragers en 43.000 houders… Bovendien heeft de bank al geld opzij gezet om lopende en toekomstige zaken af te handelen. Er zijn dus enkele intellectuele sluipwegen die me op mijn hoofd doen krabben.
Net als iedereen had ik liever gezien dat het probleem naar tevredenheid was afgehandeld door een begripvol, competent en verantwoordelijk managementteam. Maar wat kunt u doen als deze bijvoeglijke naamwoorden geen antwoord geven op de vraag van de dag, de dag ervoor of de dag erna? Als u dapper genoeg bent om de vraag te stellen, zult u hem ook moeten beantwoorden. Wat mij betreft, als ik opstond om mijn stem te laten horen en de doorgeefluik voor anderen te worden, dan was dat na een lang proces dat me deed beseffen dat ik voor gek werd gehouden. In de kwantumfysica is dat prima. In het geval van certificaten niet. Daarom besloot ik, naast de hulp die ik wilde geven aan mijn (voormalige) klanten en radeloze kameraden die ik niet graag op de stoep achterliet, de pen ter hand te nemen en het debat naar een hoger plan te tillen met de hulp van Maître Arnauts.
Onze collectieve actie staat nog steeds open voor nieuwkomers en ik wil u hier vertellen dat u niet alleen staat. Ik nodig u uit om actie te ondernemen, op welke manier dan ook (er staan een aantal wegen voor u open op deze site en er is zelfs een specifiek artikel over dit onderwerp – zie homepage). Want het is volkomen duidelijk dat voor de bank de klus geklaard is. Sommigen leven nog in de hoop dat een discussie nieuwe perspectieven zal openen. Anderen beginnen nog maar net de grenzen van de oefening te beseffen en leven in de droge illusie van grote wanhoop. Misschien beschouwt de bank het geluid van vallende bladeren als duurzaam, ethisch en vriendelijk. Ik denk van niet. Ik durf te zeggen dat u dat ook niet vindt.
Bernard Poncé, gastheer van Trioforum