(Een mening)
We hebben een eerste uitspraak van het Spaanse Hooggerechtshof vernomen, die door Triodos met trots als een overwinning wordt beschouwd. En is het een Pyrhus overwinning?
Hoewel de elementen in de rechtszaak waarschijnlijk te vroeg naar voren zijn gebracht, wat dit verklaart, moet toch erkend worden dat de uitspraak verbazingwekkend is in zijn argumentatie. Uiteraard hebben wij deze zorgvuldig gelezen en met onze advocaat besproken. Wij behandelen hier slechts één opvallend punt: de acceptatie van het beursconcept bij Triodos.
Zelfs de meest behulpzame bankiers geven toe dat het vandaag onnatuurlijk is om naar de beurs te gaan en dat het een beter alternatief is om vooruit te kijken naar een betere toekomst. Het is één ding als zij proberen hun onderdanigheid te rechtvaardigen, maar het is iets heel anders als de rechtbank tussenkomt en een standpunt inneemt. Wat vertelt de uitspraak ons (op basis van de vertaling die wij ontvingen)?
Zoals gedaagde terecht opmerkt, is het argument dat de investeerder niet zou hebben ingestemd als hij had geweten dat het noteringsstelsel kon worden gewijzigd naar een systeem dat vergelijkbaar is met dat van de effectenbeurs, volkomen kunstmatig. Een dergelijke wijziging werd immers juist doorgevoerd in het belang van de investeerders, gelet op de blokkade van het interne systeem. Het is dan ook nauwelijks aannemelijk dat hij niet zou hebben ingestemd met een maatregel die juist tot doel had de liquiditeit van de investering te vergemakkelijken. Deze bewering is dus niets meer dan een poging achteraf om het bewezenverklaarde teniet te doen, namelijk dat de cliënt naar behoren was geïnformeerd en dat hij de risico’s kende en aanvaarde.
Deze tekst slaat alles, want de rechtbank negeert het feit dat de vervanging van het interne systeem door een beurssysteem een volstrekt essentieel punt is!
Beleggers kochten certificaten niet alleen om de bank te steunen, maar ook om een instelling te steunen die zich onderscheidde van het traditionele bankmodel door duurzame activiteiten te financieren en speculatie op de aandelenmarkt resoluut af te wijzen. Anders gerzegd, voor een “duurzame” belegger is het echter nog steeds van groot belang om niet op de beurs terecht te komen, zelfs al is het afwijzen van beleggingen op de beurs geen mantra, gezien alle speculatieve aspecten die dat met zich meebrengt in termen van sociale en milieu-excessen! Dit is dan ook één van de redenen waarom beleggers voor certificaten kozen: een historische koers die langzaam maar gestaag steeg (weliswaar zonder enige garantie voor de toekomst) en de afwezigheid van volatiliteit op de aandelenmarkt. Dit is dezelfde reden waarom er na 2008 een koopgolf ontstond! Uit het vonnis blijkt dat er totaal geen begrip is van de motieven die investeerders hebben aangezet om certificaten te kopen. De rechtbank grijpt simpelweg terug naar de klassieke bankpraktijk, die voor een certificaathouder volkomen uit de context is gerukt.
Wat betreft het argument dat de verandering van stelsel in het voordeel van de houder is, is dat duidelijk tegenstrijdig, gezien de aanvankelijke terughoudendheid die de belangenorganisaties in dit opzicht hebben getoond. De rechtbank onderschrijft hierbij het standpunt dat de bank vanaf het begin heeft ingenomen, namelijk: “Ons doel is om de rating te herstellen, ongeacht de kosten, vooral als u degene bent die die kosten draagt!” Maar deze steun voor een beursnotering is volkomen absurd. Als de koers daalt tot € 10, zal de rechter dan zeggen dat het goed is omdat we dan kunnen verkopen? Dat heeft Triodos inderdaad altijd gezegd, zonder enige gêne.
Bovendien is deze uitspraak van de rechtbank in tegenspraak met de feiten: de notering op Captin was een ramp en zelfs Triodos moest dat toegeven, gezien de wisseling van exploitant. De wijziging in de notering is niet doorgevoerd in het belang van de belegger, maar in het belang van Triodos! Met deze wijziging, nadat de prijs van de certificaten tegen boekwaarde is ontvangen en nadat de bank zich heeft bevrijd van een interne notering die zij als problematisch beschouwt, is de bank de enige die scoort.
Ten slotte negeert de rechtbank op schitterende wijze het feit dat alle andere onderhandelingsopties door de bank zonder enige geldige uitleg zijn afgewezen! Wij wachten er nog steeds op…